Mondkapje wel/ mondkapje niet
Zoals eerder de “Arbeidshygiënische strategie” werd aangehaald (is jargon voor Preventie strategie) is een mondkapje niet meer dan een afscherming van het gevaar. Het wordt terecht niet als een persoonlijk beschermingsmiddel (PBM) gemerkt. Feitelijk is het een draagbaar kuchscherm voor privépersonen.
Ongeacht of de als PBM geclassificeerde middelen beschikbaar zijn voor mensen die binnen een arbeidsrelatie blootstellingsgevaar lopen, hebben we ook in een sociale relatie de morele plicht om besmetting van mede-inwoners van dit land te voorkomen.
En 1,5 meter en een mondkapje verkleinen die kans in ieder geval. Of je het er mee eens bent of niet, je hebt een sociale plicht naar anderen. De basis is dan de noodverordening en die geldt voor iedere burger in dit land. Dus, mondkapje wel en iedereen overal.
Echter, in die arbeidsrelatie is een gezagsverhouding en is er, behalve de noodverordening, een ander wettelijk kader. De Arbowet. Die schrijft een RI&E voor, daarin zit een Covid paragraaf en daaruit volgen conclusies over de mate van blootstelling en de kans op een besmetting bij de uitoefening van een bepaalde taak.
In dat geval moet de werkgever passende maatregelen treffen en die zullen neerkomen op de implementatie van de RIVM richtlijnen (!) die richtlijnen veranderen dan van gedaante, ze worden voorschriften met een wettelijke basis.
Die wettelijke basis is een risico inventarisatie, de noodzaak of wenselijkheid kan per taak/werkplek binnen een bedrijf verschillen. Dus mondkapje, niet per se, maar met verstand.