Sinds LRQA zijn deelname aan het certificeringsschema Arbodiensten heeft ingetrokken is DNV-GL de enige aanbieder in deze markt. Dat is smullen voor de overgebleven partij. Zeker als de schemabeheerder niet actief betrokken is of niet goed begrijpt wat er in de markt omgaat. De schema eigenaar, het ministerie van SZW weet al helemaal niet waar het over gaat in de "real world" van certificatie en heeft het toezicht overgedaan aan de Raad voor Accreditatie, dat is op zich verstandig, een kundige en integere toezichthouder.
Maar deze toezichthouder laat dit gebeuren, ondanks dat dit niet in het belang is van de Arbodiensten en daarmee indirect voor hun functioneren.
De Certificatie-instelling neemt ook gelijk de houding aan van een monopolist, dat is jammer, maar maakt wel gelijk duidelijk waar de CI voor staat, het verhogen van tarieven en het verzinnen van declarabele activiteiten en administratieve kostenposten.
Het gevaar hierbij is dat dit, het juist in gang gezette certificeringsbewustzijn van voormalige tussenpersonen en casemanagement bureaus frustreert en zal ontmoedigen.
Tenzij dat natuurlijk ook de bedoeling is van de gevestigde orde, maak het de kleintjes moeilijk, dan haken ze af.
Het effect is dus een monopolie in certificatie-land en een verder beperkte keus voor werkgevers in Arbodienstverlenings-land.
De bedrijfsgezondheidszorg is hier in ieder geval niet mee gebaat en dus ook niet de verzuimende of van zijn arbeidsomstandigheden ongezond geworden werknemer. De kosten voor de bedrijfsgezondheidszorg gaan omhoog, maar zal niet bijdragen aan een lager ziekteverzuim en minder bedrijfsongevallen.