Angst is een slechte raadgever. Angst kan gebaseerd zijn op onwetendheid. Als die onwetendheid vervolgens in stand gehouden wordt door organisaties die niet transparant willen zijn in hun communicatie, zijn de ingrediënten voor een doofpot of een parlementaire enquete aanwezig.
In ieder geval zijn er dan aanknopingspunten voor letselschade adviseurs om te proberen te verdienen aan de ontstane situatie, no cure no pay, niet geschoten is altijd mis. Maar zij laten wel de geest ontsnappen uit de fles.
Hetzelfde geldt voor de Chroom 6 "saneerders" die de verwijdering van Chroom 6 houdende coatings onnodig ingewikkeld maken en met een waas van quasi deskundigheid omgeven, daarmee de voornoemde partijen in de kaart spelend.
Wat in de hele discussie ontbreekt is het begrip dosis. De kwantificeerbare blootstelling gedurende een tijdsperiode. Zie PFAS.
Het RIVM onderzoekt en stelt in opdracht van de Gezondheidsraad normen vast, grenswaarden. Echter, die grenswaarde houdt in, dat een blootstelling aan die stof op die waarde, gedurende het arbeidzame leven (toen nog veertig jaar x vijf dagen x acht uur), mogelijk lijdt tot enige ziekte. Tegenwoordig spreken we over het Tijd Gewogen Gemiddelde, een realistischer benadering van dat arbeidzame leven, maar de uitkomsten zijn hetzelfde.